Piştî ‘ŞÎNOK’ê, ev pirtûka çîrokan ya min a duduyan e. Ji hêla mijar û naverokê ve, çîrokên min ên vê carê jî berdewamiya ‘Şînok’ê tên hesibandin. Jixwe piraniya van çîrokan jî di heman demê de hatine nivîsandin. Ji hêla ziman ve, ji hêla sazkirin û sazkariya wêjeyî ve kêmanî tê de hebin jî, min nexwest ku ez dest bidim wan, wan biguherînim. Ez tirsiyam ku ez zirarê bidim ruhê çîrokan.Çîrok jî mina me xwedî ruh in. Vêca min nexwest ku tekildarî hest û rûhê wê dema ku tê de hatine nivîsandin, bibim. Ez bawer dikim ku her nivîs, xwedî ruhekî taybet e. Her çiqas ku tevnsazî û plana avahiyeke ferazî ji xwe re esas digire jî, ji ber ku nivîskar bi xwe nikare xwe ji rastiya xwe ya civakî qut bike, her car û di hemû nivîsên xwe de behemdî xwe be jî, di riya hestên xwe en wê kêlîkê de ruhê wê pêvajoya ku tê de dijî, dide nivîsên xwe. Berhemên wêjeyî jî mîna mirovan e, kengî diwelidin, ruhê wê serdemê digirin…